Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Εβελίνα Μηνά απαντά...

Την Εβελίνα Μηνά τη γνώρισα μέσω του λογαριασμού της στο instagram (@bibliarakia) και με εντυπωσίασε τόσο η αγάπη της για τη λογοτεχνία, όσο και το υπέροχο περιεχόμενο που ανεβάζει. Έπειτα, ανακάλυψα το blog της (https://bibliarakia.wordpress.com/) και η δουλειά που κάνει θεωρώ πως είναι ιδιαίτερα αξιόλογη. Γι' αυτό της πρότεινα να απαντήσει τις ερωτήσεις μου για το Rotten Poets Society και εκείνη - με χαρά - δέχτηκε την πρόταση μου.

Δείτε τι απάντησε... 


Πώς αγάπησες την λογοτεχνία; Τι σε έκανε να την λατρέψεις;

Η λογοτεχνία υπήρχε πάντα στην ζωή μου. Θυμάμαι πως πηγαίναμε με τον μπαμπά μου στη δημοτική βιβλιοθήκη από πολύ μικρή, δανειζόμασταν και οι δύο βιβλία και τα διαβάζαμε παρέα. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια περίοδο της ζωής μου που να μην διάβαζα (διάβαζα καθημερινά ακόμα και στην Γ' Λυκείου). Αυτό που με έκανε να λατρέψω την ανάγνωση ήταν το πρώτο αγαπημένο μου βιβλίο, με τίτλο "Ως διά μαγείας" της Μαρίας Παπαγιάννη. Θυμάμαι πως το είχα διαβάσει στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, το τελείωνα και το ξεκινούσα από την αρχή για μήνες. Ακόμα και τώρα θυμάμαι μερικά αποσπάσματα. Με αυτό το βιβλίο αισθάνθηκα πως μπορώ να δεθώ με χαρακτήρες και καταστάσεις μέσω της λογοτεχνίας και ήταν το έναυσμα για να διαλέγω πλέον μόνη τα βιβλία που ήθελα να διαβάζω.


Μέσω του bookstagram αισθάνεσαι ότι μπορείς να εκφραστείς και να είσαι δημιουργική;

Το bookstagram είναι το αγαπημένο μου πράγμα από την ημέρα που το ξεκίνησα. Είναι ό,τι πιο δημιουργικό κάνω αυτόν τον καιρό, νιώθω πως έχω φτιάξει κάτι μικρούλι και δικό μου και θέλω να είναι όσο πιο όμορφο γίνεται. Χαίρομαι πολύ όταν ακούω ωραία σχόλια για τον λογαριασμό μου, γιατί είναι κάτι που με εκφράζει και με κάνει να δημιουργώ. Αγαπώ πολύ και το community, έχω γνωρίσει πολλούς Θεσσαλονικείς bookstagrammers και έχουμε κάνει μια όμορφη και ζεστή παρέα, δέσαμε πολύ καλά. 


Έχεις ασχοληθεί με τη συγγραφή; Γράφεις κάτι αυτήν την περίοδο;

Ασχολούμουν πολύ πιο συστηματικά όταν ήμουν στο σχολείο, έχω τελειωμένα πολλά μικρά βιβλιαράκια και έχω παρακολουθήσει και σεμινάρια δημιουργικής γραφής. Είναι κάτι, το οποίο θα ήθελα πολύ να εντάξω ξανά στην καθημερινότητά μου. Προς το παρόν γράφω ποιηματάκια και μικρές ιστορίες, αλλά θα ήθελα να ασχοληθώ και με κάτι μεγαλύτερο.


Βλέπω ότι έχεις ένα υπέροχο blog (https://bibliarakia.wordpress.com/links/). Πόσο καιρό το διατηρείς και πώς αποφάσισες να το ανοίξεις;

Το blog ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2017. Είναι κάτι που είχα επιχειρήσει και παλιότερα χωρίς καθόλου ανταπόκριση τότε, καθώς δεν είχα βρει ένα community και το έκανα πολύ ερασιτεχνικά, αλλά μετά από αυτό τριγυρνούσε στο μυαλό μου για χρόνια. Όταν είδα πως το bookstagram πήγαινε καλά, μου ήρθε ξανά η ιδέα και είπα να το επιχειρήσω. Είναι το δεύτερο πράγμα για το οποίο αισθάνομαι πολύ περήφανη, μου αρέσει έτσι όπως έχει διαμορφωθεί και μου αρέσει πολύ το περιεχόμενο, το οποίο ανεβαίνει. Προσέχω πολύ και θέλω να εστιάζω στα ενδιαφέροντά μου, δηλαδή βιβλία, σειρές και λογοτεχνία γενικότερα, ώστε να υπάρχει ένα περιεχόμενο όμορφο και ενδιαφέρον να το διαβάσει κανείς.


Διαβάσεις - κυρίως - ελληνική ή ξένη λογοτεχνία και ποίηση;

Μπορώ να πω πως γενικά υπάρχει μία ισορροπία. Ξέρω ότι διαβάζω περισσότερο γυναίκες συγγραφείς και Ελληνίδες και ξένες αλλά στην εθνικότητα δεν κάνω πολλές διακρίσεις. Εξαρτάται από το τι θα μου κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον την εκάστοτε περίοδο. Τελευταία μάλιστα προσπαθώ να διαβάζω περισσότερη ξένη ποίηση, κάτι που γενικά νομίζω πως στην Ελλάδα παραμελούμε πολλές φορές.  


Πες μου τρεις συγγραφείς (είτε ποιητές/ποιήτριες είτε πεζογράφους) που αγαπάς;

Αχ με αγχώνει αυτή η ερώτηση. Μου αρέσει πολύ η Ιωάννα Καρυστιάνη, η Λένα Κιτσοπούλου και η Sally Rooney. Μπορώ να προσθέσω και την τελευταία μου ανακάλυψη, την ποιήτρια Hera Lindsay-Bird; 


Ποιο βιβλίο διάβασες τελευταία και τι αίσθηση σου άφησε όταν ολοκλήρωσες την ανάγνωσή του; 

Το τελευταίο βιβλίο που τελείωσα ήταν το The Bell Jar της Sylvia Plath. Ήθελα να το διαβάσω πάρα πολύ καιρό αλλά συνεχώς το ανέβαλα γιατί νόμιζα πως θα ήταν πολύ φιλοσοφικό και δεν είχα ποτέ διάθεση για κάτι τέτοιο. Τελικά η ιστορία και η γραφή ήταν πολύ πιο απλή απ' ό,τι την περίμενα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως το βιβλίο δεν ήταν υπέροχο. Ήταν έξυπνο και αυτοκαταστροφικό και έχει μπει σίγουρα στα αγαπημένα μου βιβλία, δεν ξέρω τι άλλο να πω γιατί νομίζω πως θα το χαλάσει.


Ποια είναι τα όνειρα σου για το μέλλον; Με τι θα ήθελες να ασχοληθείς επαγγελματικά;

Αυτή τη στιγμή σπουδάζω φιλολογία, δεν είμαι όμως ξετρελαμένη με τη σχολή μου και δεν θα ήθελα προς το παρόν να διδάσκω. Το μέλλον μου είναι πολύ αβέβαιο και τρομάζω λίγο όταν το σκέφτομαι, αλλά προς το παρόν στο μυαλό μου κυριαρχεί η επιλογή της μετάφρασης, κάτι που θα με ενδιέφερε πολύ επαγγελματικά.


Θεωρείς ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο αναγνωστικό κοινό; Επίσης, θεωρείς ότι υπάρχει ποιοτικό αναγνωστικό κοινό;

Νομίζω πως το αναγνωστικό κοινό είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι νομίζουμε. Και χαίρομαι όταν βλέπω μικρότερα παιδιά σε ηλικία να διαβάζουν. Η λέξη "ποιοτικός" δεν μου αρέσει πολύ, απλά πιστεύω ότι η ποιότητα και η ανταπόκριση του αναγνωστικού κοινού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα βιβλία τα οποία κυκλοφορούν και προωθούν οι εκδοτικοί οίκοι. Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ μια στροφή μικρότερων κυρίως εκδοτικών οίκων σε λίγο πιο προσεγμένα αναγνώσματα, κάτι που με χαροποιεί πολύ.


Ποιο είδος λογοτεχνίας σε ελκύει περισσότερο;

Μου αρέσουν τα περίεργα και θυμωμένα βιβλία και τα βιβλία που αναλύουν την ανθρώπινη ψυχολογία. Δεν ξέρω αν είναι είδος λογοτεχνίας αυτό, αλλά τέτοιου είδους βιβλία συνήθως έχουν ιδιαίτερη θέση στην αναγνωστική καρδιά μου. Εκτιμώ επίσης και ένα καλό δυστοπικό μυθιστόρημα, αλλά καλό world-building βρίσκεις πολύ δύσκολα πλέον.



Θα ήθελα να ευχαριστήσω - δημόσια - την Εβελίνα για την τιμή που μου έκανε και απάντησε τις ερωτήσεις μου. Θεωρώ πως οι απαντήσεις της εχουν να μας δώσουν πολλά. Οποία και όποιος επιθυμεί μπορεί να ρίξει μια ματιά στο υπέροχο bookstagram προφίλ της στο instagram (@bibliarakia). 

Σχόλια

  1. Υπέροχη συνέντευξη Εβελίνα μου.Συνεχισε την καλή δουλειά και καλή επιτυχία σε ο,τι κι αν κάνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Εβελίνα τα λέει πάντα έτσι όμορφα, και κάνει όλους εμάς να αγαπάμε τη λογοτεχνία, συστήνοντας την μέσα από τα δικά της μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μέρα Τέλεσης

Click: Λυδία Ηλιάνα Ξοφάκη Τ ης  Λ υδίας Η λιάνας Ξ οφάκη Μπλούζα λευκή, λευκή για εξιλέωση περιμένει να φορεθεί, να φορεθεί σε γάμο ή σε κάποια βάφτιση, μένει να περιμένει, τελικά να περιμένει για κάποιας κηδείας την υποχρέωση, γιατί είναι λευκή, λευκή για εξιλέωση.

Φλυαρίες

Τ ου  Θ άνου  Κ ουλουβάκη Αν με ρωτήσεις - όταν είσαι μεθυσμένη - τι αγάπησα περισσότερο θα σου απαντήσω πως αγάπησα στιγμές, αναμνήσεις και τις νύχτες που δεν πρόλαβα να ζήσω. Αν με ρωτήσεις ξανά τι αγάπησα περισσότερο κι από τις στιγμές τις αναμνήσεις ή τις νύχτες, θα σωπάσω. Έπειτα θα κοιτάξω τα μάτια σου, θα γυρίσω το βλέμμα στον ουρανό και δε θα καταφέρω να πω τίποτα. Θα αναζητήσω όμοια άστρα μ' εκείνες τις νύχτες ή προσφιλείς κουβέντες. Θ' ανοίξω το κόκκινο κρασί και θα πιω μεγάλες γουλιές. Θα κοιτάξω τα μάτια σου και δε θα μπορώ να μιλήσω. Ούτε τ' αστέρια δίνουν αρκετή δύναμη, ούτε το κρασί. Δε θα μπορώ να πω κουβέντα. Θ' αγγίξω το χέρι σου και θα ταξιδέψω για μερικά δευτερόλεπτα στην πιο εκστατική  - στην πιο υπερβατική -  αίσθηση. Όσοι δεν την αισθάνθηκαν είναι αυτοί που αντί να βιώνουν στιγμές αρκούνται σε φλυαρίες.

ξέχασα να στο πω

Τ ου  Θ άνου  Κ ουλουβάκη Τότε που περπατούσαμε κοντά στα κύματα κι έπαιζα με την άμμο, ξέχασα να στο πω. Τότε που μαγειρεύαμε κι εγώ αντί να ανακατεύω τη σάλτσα παρατηρούσα το χαμόγελο σου, ξέχασα να στο πω. Τότε που πίναμε κρασί και μου έλεγες κάτι σοβαρό κι εγώ σε κοιτούσα στα μάτια με προσοχή γιατί τα μάτια σου έμοιαζαν με το πιο όμορφο μέρος του κόσμου, ξέχασα να στο πω. Τότε που κολυμπούσαμε και σ' αγκάλιασα κι εσύ με φίλησες κι εγώ ένιωσα πράγματι ελεύθερος, ξέχασα να στο πω. Τότε που πήγα για μπύρες και γύρισα όσο πιο γρήγορα μπορούσα γιατί μου έλλειψες και ήθελα να σε δω, ξέχασα να στο πω. Τότε που σε περίμενα και φοβόμουν ότι δε θα έρθεις ποτέ ξανά - παρ' όλο που ήρθες - κι έβαλα τα κλάματα πολλές φορές γιατί νόμιζα ότι με τα δάκρυα φεύγει ο πόνος, ξέχασα να στο πω. Τότε που πονούσε η καρδιά μου γιατί δεν άντεχε άλλο τη ζωή κι εσύ άπλωσες τα χέρια και με τράβηξες από το θάνατο, ξέχασα να στο πω. Τότε που σε έβγαζα φωτογραφίες και αντί να κοιτάω τη λήψη ή το φωτισμό ή

Η Σταυρούλα Τσάπρα απαντά...

Τη Σταυρούλα (Ρένια) Τσάπρα τη γνώρισα μέσω του instagram και - τυχαία - ανακαλύψαμε ότι όχι μόνο μένουμε στην ίδια πόλη, αλλά είμαστε φοιτητές και στην ίδια σχολή. Δεν είναι λίγες οι συζητήσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς για τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία και τις επιστήμες που μελετάμε. Η αγαπημένη Σταυρούλα (ή Ρένια - όπως μου συστήθηκε) αγαπά τη λογοτεχνία και διατηρεί ένα bookstagram profile, στο οποίο ανεβάζει τακτικά βιβλιοκριτικές. Μάλιστα, διατηρεί παράλληλα το δικό της blog στο οποίο γράφει/αναλύει τόσο (για) βιβλία όσο και (για) κινηματογραφικές ταινίες. Γι' αυτούς τους λόγους - και καθ' ότι μέσα από τη δημοσκόπηση που έτρεξε στο λογαριασμό μου στο instagram - αποφασίσατε ότι θέλετε ένα bookstagrammer να απαντήσει τις ερωτήσεις μου, παρακάτω ακολουθούν οι απαντήσεις που μας έδωσε. Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το blogging; Αυτό πάει τόσο πίσω που δε θυμάμαι καν το έτος ή τα blogs που παρακολουθούσα. Θυμάμαι ότι σαν παιδί τα πρώτα b

Βιβλιοταξίδια με το «Το κορίτσι που αγαπούσε τα βιβλία»

Αγόρασα το συγκεκριμένο βιβλίο εντυπωσιασμένη από τον τίτλο του. Η ιστορία ενός βιβλόφιλου είναι εξ ορισμού άκρως ενδιαφέρουσα για μένα. Λίγες μέρες μόνο μου πήρε για να μάθω τη συγκεκριμένη.  Είναι η ιστορία της Δήμητρας που εργάζεται σε ένα μικρό εκδοτικό οίκο. Όνειρό της είναι να αναδείξει  νέους, ταλαντούχους συγγραφείς και να εκδώσει τα βιβλία τους. Αντί για αυτό όμως - κατόπιν εντολής του αφεντικού της - ασχολείται με τη μετάφραση βιβλίων αυτοβελτίωσης τα οποία παρουσιάζει και εκδίδει ως δικά της και φτιάχνει καφέδες. Ώσπου, κάποια στιγμή, το αφεντικό της τής επιτρέπει να εκδώσει τη λογοτεχνική σειρά που πάντα ονειρευόταν.  Ενθουσιασμένη, δημοσιεύει τη σχετική ανακοίνωση και αρχίζει να δέχεται έργα συγγραφέων. Προς μεγάλη της απογοήτευση, το ένα κείμενο είναι χειρότερο από το άλλο. Είναι έτοιμη να τα παρατήσει, μέχρι που φτάνει στα χέρια της το κείμενο του Αυγούστου, ένα κείμενο που της κινεί  το ενδιαφέρον.  Ποιος είναι όμως ο Αύγουστος και τι πραγματικά επιδιώκει στέλνοντας το

Απουσία

Της Μαρίας Παπαδοπούλου Είσαι εδώ κι όμως λείπεις.  Τα χείλη σου χαμογελούν, τα μάτια σου όμως κλαίνε. Με κοιτάς αλλά δε με βλέπεις,  με ακούς χωρίς να με προσέχεις,  σε μέρος μακρινό ταξιδεύεις και εμένα δεν με θες μαζί.  Ζω με τη σκιά σου,   με αυτό που ήσουν,   με αυτό που νόμιζα ότι ήσουν,   με αυτό που ήθελα να ήσουν. Είδα τη βαλίτσα σου έξω από την πόρτα σήμερα.  Φεύγει το φάντασμα σου,  κι εγώ δεν ξέρω  τι περισσότερο με πονά· ότι δεν θα είσαι πια εδώ,  ή ότι ποτέ πραγματικά δεν ήσουν. Η αξόδευτη αγάπη με βαραίνει,  τα αν και τα γιατί στοιχειώνουν κάθε γωνιά του σπιτιού. Πάρε με μαζί σου· κι ας περπατήσουμε σε δρόμους παράλληλους,  κι ας φτάσουμε σε διαφορετικό προορισμό.  Αρκεί να ξέρω ότι η σκιά σου είναι ακόμα εκεί. *Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι μεταφράστρια και καθηγήτρια αγγλικών. Γράφει διηγήματα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Το βιβλίο της «Η ζωή από το τζάμι περνά» εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λέμβος και βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία Ο Πολίτης, Ιανός, Πολιτεία, Bookplus,

Βιβλιοταξίδια με το « 21+1 συγγραφείς μας λένε τον καφέ»

Σε αυτό το βιβλίο κάθε ιστορία έχει 121 λέξεις και αναφέρεται στον καφέ. Ο καφές κάθε φορά είναι διαφορετικός. Αλλάζει ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή των ηρώων· θυμίζει κάτι που έχουν ανάγκη, κάτι που τους βοηθά να συνεχίσουν να υπάρχουν, κάτι που τους βασανίζει ανελέητα. Είναι ο έρωτας, η φιλία, το όνειρο, το απωθημένο το παράπονο, ο φόβος. Όλες οι γεύσεις και τα αρώματα μπλέκονται αρμονικά και φέρνουν ένα σαγηνευτικό αποτέλεσμα. Ένα βιβλίο σύνθετο μέσα στην απλότητα του ουσιαστικό μέσα στη λιτότητα του. Βρείτε το βιβλίο εδώ. Γράφει η Μαρία Παπαδοπούλου* * Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι μεταφράστρια και καθηγήτρια αγγλικών. Γράφει διηγήματα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Το βιβλίο της «Η ζωή από το τζάμι περνά» εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λέμβος και βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία Ο Πολίτης, Ιανός, Πολιτεία, Bookplus, Πατάκης, Παρημιν, Εν Αθήναις και στα ηλεκτρονικά site τους!

Teruel

Πως μου αρέσει έργα τέχνης να κοιτάζω... το βλέμμα σου, σαν την Έναστρη Νύχτα - δύο μάτια καστανά, ολόλαμπρα, σαν άγουρα μύγδαλα να στροβιλίζονται στον άψυχο ουρανό μου. Και Αγάπη από Απόσταση· το πρόσωπο σου αρμονικό, να ξεπροβάλλει από μία αλλόκοτη διάσταση. Τα φρύδια σου τα παχιά, τα τόξα τα καλοσχηματισμένα και τα σαρκώδη χείλη σου, στο παρελθόν ραμμένα. Το πρόσωπο μου να χαϊδεύουν οι τούφες σου εκείνες οι ολόισιες μελαχρινές και ολοένα να με γαργαλάνε στο λαιμό... σαν Εραστές, τυλιγμένα τα πρόσωπα μας με λευκά πανιά - εγώ φιλώ το δικό σου κι εσύ το δικό μου - και τα πανιά να νιώθουν περισσότερο από εμάς, αφού εμείς στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον νεκροί. Και μας κοιτούν οι περαστικοί δείχνοντας μας με το χέρι, επιμένοντας «Αυτοί δεν είναι ένα ζευγάρι». Γράφει η Ρένια Τσάπρα (Βρείτε την Ρένια στο Instagram και στο GoodReads )

Βιβλιοταξίδια με το «Ακούω την καρδιά του παίχτη»

Το βιβλίο «Ακούω την καρδιά του παίχτη» είναι μία συλλογή διηγημάτων. Η Βίλια Χατζοπούλου σε κάθε ιστορία ακούει προσεκτικά την καρδιά του κάθε ήρωα. Ακούει αυτά που λέει, αυτά που δεν λέει, αυτά που θα ήθελε να πει· ακούει τις παύσεις, ακούει και τις σιωπές.  Αφηγείται την κάθε ιστορία απλά, λιτά, ουσιαστικά. Τραβά αργά και σταθερά κάθε μάσκα, φωτίζει διακριτικά κάθε σκοτεινή πλευρά χωρίς να κατακρίνει,χωρίς να επικρίνει, χωρίς να προσπαθεί να αλλάξει τίποτα. Αφήνει τον αναγνώστη να οδηγηθεί στα δικά του συμπεράσματα· γοητευτικό. Κάθε ήρωας είναι αγαπητός ή τουλάχιστον γοητευτικός. Είναι τέτοιο το βάθος και η ένταση των σκέψεών και των συναισθημάτων, τόσο βασανιστικός ο χορός των δαιμόνων, που δεν μπορείς παρά να συμπάσχεις. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό γίνεσαι ένα  με τον καθένα από αυτούς και όταν αυτοί σταματούν να σου μιλούν αναρωτιέσαι τι να απέγιναν.  Ιδιαίτερα αγάπησα το διήγημα «Το χέρι μου είναι κλειδωμένο» γιατί μου θύμισε αρκετά το υπόγειο του Ντοστογιέφσκι. Όπως ο ήρωας του Ν

Η Δήμητρα Μαντά απαντά...

Γνωρίσαμε τη Δήμητρα Μαντά μέσω του πρώτου της βιβλίου με τίτλο «Εγκλωβισμένη Ψυχή» που κυκλοφορεί σε συνεργασία με τις εκδόσεις Παρασκήνιο από τον φετινό Απρίλιο. Είναι χαρά μας που δέχτηκε να απαντήσει - πρόθυμα - τις ερωτήσεις που είχαμε να τις κάνουμε και να μας αποκαλύψει ορισμένα πράγματα που αφορούν τόσο την ίδια όσο και την πορεία της στο χώρο της λογοτεχνίας. Πότε και πώς ξεκίνησες να γράφεις; Από πολύ μικρή έγραφα ποιηματάκια και στίχους - απλώς για πλάκα. Από την πρώτη λυκείου ξεκίνησα να γράφω τις ιστορίες που δημιουργούσα αρχικά στο μυαλό μου, αν και ποτέ δεν ολοκλήρωνα τη συγγραφή τους γιατί πίστευα πως - αν και το απολάμβανα - ήταν σπατάλη χρόνου. Ποιο βιβλίο θεωρείς πως πρέπει να διαβαστεί από όλους μας; Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Θίγει ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, αληθινό ιστορικά και τα συναισθήματα που μπορεί να σου προκαλέσει είναι έντονα. Αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου, ίσως γιατί ήταν και το πρώτο που διάβασα, αν και σε πολύ μικρότερη ηλικία