Rotten Poets Society

Το βιβλίο «Ακούω την καρδιά του παίχτη» είναι μία συλλογή διηγημάτων. Η Βίλια Χατζοπούλου σε κάθε ιστορία ακούει προσεκτικά την καρδιά του κάθε ήρωα. Ακούει αυτά που λέει, αυτά που δεν λέει, αυτά που θα ήθελε να πει· ακούει τις παύσεις, ακούει και τις σιωπές.  Αφηγείται την κάθε ιστορία απλά, λιτά, ουσιαστικά. Τραβά αργά και σταθερά κάθε μάσκα, φωτίζει διακριτικά κάθε σκοτεινή πλευρά χωρίς να κατακρίνει,χωρίς να επικρίνει, χωρίς να προσπαθεί να αλλάξει τίποτα. Αφήνει τον αναγνώστη να οδηγηθεί στα δικά του συμπεράσματα· γοητευτικό. Κάθε ήρωας είναι αγαπητός ή τουλάχιστον γοητευτικός. Είναι τέτοιο το βάθος και η ένταση των σκέψεών και των συναισθημάτων, τόσο βασανιστικός ο χορός των δαιμόνων, που δεν μπορείς παρά να συμπάσχεις. Κάθε στιγμή, κάθε λεπτό γίνεσαι ένα  με τον καθένα από αυτούς και όταν αυτοί σταματούν να σου μιλούν αναρωτιέσαι τι να απέγιναν.  Ιδιαίτερα αγάπησα το διήγημα «Το χέρι μου είναι κλειδωμένο» γιατί μου θύμισε αρκετά το υπόγειο του Ντοστογιέφσκι. Όπως ο ήρωας του Ν

Σε αυτό το βιβλίο κάθε ιστορία έχει 121 λέξεις και αναφέρεται στον καφέ. Ο καφές κάθε φορά είναι διαφορετικός. Αλλάζει ανάλογα με την ψυχοσύνθεσή των ηρώων· θυμίζει κάτι που έχουν ανάγκη, κάτι που τους βοηθά να συνεχίσουν να υπάρχουν, κάτι που τους βασανίζει ανελέητα. Είναι ο έρωτας, η φιλία, το όνειρο, το απωθημένο το παράπονο, ο φόβος. Όλες οι γεύσεις και τα αρώματα μπλέκονται αρμονικά και φέρνουν ένα σαγηνευτικό αποτέλεσμα. Ένα βιβλίο σύνθετο μέσα στην απλότητα του ουσιαστικό μέσα στη λιτότητα του. Βρείτε το βιβλίο εδώ. Γράφει η Μαρία Παπαδοπούλου* * Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι μεταφράστρια και καθηγήτρια αγγλικών. Γράφει διηγήματα στα ελληνικά και στα αγγλικά. Το βιβλίο της «Η ζωή από το τζάμι περνά» εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις Λέμβος και βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία Ο Πολίτης, Ιανός, Πολιτεία, Bookplus, Πατάκης, Παρημιν, Εν Αθήναις και στα ηλεκτρονικά site τους!

Την Εβελίνα Μηνά τη γνώρισα μέσω του λογαριασμού της στο instagram (@bibliarakia) και με εντυπωσίασε τόσο η αγάπη της για τη λογοτεχνία, όσο και το υπέροχο περιεχόμενο που ανεβάζει. Έπειτα, ανακάλυψα το blog της (https://bibliarakia.wordpress.com/) και η δουλειά που κάνει θεωρώ πως είναι ιδιαίτερα αξιόλογη. Γι' αυτό της πρότεινα να απαντήσει τις ερωτήσεις μου για το Rotten Poets Society και εκείνη - με χαρά - δέχτηκε την πρόταση μου. Δείτε τι απάντησε...  Πώς αγάπησες την λογοτεχνία; Τι σε έκανε να την λατρέψεις; Η λογοτεχνία υπήρχε πάντα στην ζωή μου. Θυμάμαι πως πηγαίναμε με τον μπαμπά μου στη δημοτική βιβλιοθήκη από πολύ μικρή, δανειζόμασταν και οι δύο βιβλία και τα διαβάζαμε παρέα. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια περίοδο της ζωής μου που να μην διάβαζα (διάβαζα καθημερινά ακόμα και στην Γ' Λυκείου). Αυτό που με έκανε να λατρέψω την ανάγνωση ήταν το πρώτο αγαπημένο μου βιβλίο, με τίτλο "Ως διά μαγείας" της Μαρίας Παπαγιάννη. Θυμάμαι πως το είχα διαβάσε

Την Κλειώ Ιερωνυμάκη τη γνώριζα από την Αγία Γαλήνη - ένα χωριό του Ρεθύμνου στην Κρήτη· απ' όπου καταγόμαστε και οι δύο. Ωστόσο, η ευκαιρία για να τη γνωρίσω περισσότερο ήταν η ενασχόληση και αγάπη της για τη λογοτεχνία - μία αγάπη που μοιραζόμαστε. Η φίλη Κλειώ, λοιπόν, δέχτηκε να απαντήσεις τις ερωτήσεις μου για το Rotten Poets Society σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη και την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την τιμή που μου έκανε. Δίχως περαιτέρω καθυστέρηση, ας περάσουμε στις ερωτήσεις... Πότε ξεκίνησες να γράφεις;  Σαν ανάμνηση έχω τον παιδικό μου εαυτό, να παίζει με τις λέξεις και να σκαρώνει ποιηματάκια. Δεν με ένοιαζε το που θα έγραφα, μόνο το σφίξιμο στο στομάχι θυμάμαι έντονα, ώστε να προλάβω να μεταφέρω τις ιδέες μου στο χαρτί πριν χαθούν. Αλλά αν με ρωτάς για την πρώτη ολοκληρωμένη ιστορία, την έγραψα μετά από παρακίνηση καλών φίλων το 1997 και το όνομά της ήταν «Το στοιχειωμένο κάστρο». Ήμουν 11 χρονών. Τι αποτελεί έμπνευση για εσένα; 

Μία εξαιρετική αρθρογράφος, ηθοποιός, συγγραφέας και πολλά ακόμη. Ένας άνθρωπος με πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα, τα οποία καθίστανται εμφανή αν ανατρέξουμε στο έργο της εν γένει. Η Έλλη Πράντζου , ο άνθρωπος στον οποίο αναφέρομαι, δέχτηκε - με μεγάλη χαρά - να μας παραχωρήσει μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Την ευχαριστούμε από καρδιάς που μας μίλησε για θέματα που αφορούν την ίδια αλλά και το βιβλίο της με τίτλο «Χάος» που πρόσφατα εκδόθηκε (θα βρείτε πληροφορίες στο τέλος της συνέντευξης). Πότε ξεκίνησες να γράφεις εν γένει; Ξεκίνησα να γράφω από εσωτερική ανάγκη και παρόρμηση όσο ακόμη ήμουν σχολείο. Γύρω στα 17 μου άρχισα να γράφω πιο συνειδητοποιημένα τα πρώτα μου ποιήματα. Δημιούργησα πριν κάποια χρόνια ένα προσωπικό ιστολόγιο και στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε πολύ έντονη η ιδέα ενός βιβλίου. Όσο έγραφα τόσο μεγάλωνε η λαχτάρα μου για τη συγγραφή. Από τη στιγμή που ξεκίνησα να αρθρογραφώ σε διάφορα sites εξελίχθηκα περισσότερο και πρακτικά. Κάπως έτσι

Τη Σταυρούλα (Ρένια) Τσάπρα τη γνώρισα μέσω του instagram και - τυχαία - ανακαλύψαμε ότι όχι μόνο μένουμε στην ίδια πόλη, αλλά είμαστε φοιτητές και στην ίδια σχολή. Δεν είναι λίγες οι συζητήσεις που έχουμε κάνει κατά καιρούς για τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη φωτογραφία και τις επιστήμες που μελετάμε. Η αγαπημένη Σταυρούλα (ή Ρένια - όπως μου συστήθηκε) αγαπά τη λογοτεχνία και διατηρεί ένα bookstagram profile, στο οποίο ανεβάζει τακτικά βιβλιοκριτικές. Μάλιστα, διατηρεί παράλληλα το δικό της blog στο οποίο γράφει/αναλύει τόσο (για) βιβλία όσο και (για) κινηματογραφικές ταινίες. Γι' αυτούς τους λόγους - και καθ' ότι μέσα από τη δημοσκόπηση που έτρεξε στο λογαριασμό μου στο instagram - αποφασίσατε ότι θέλετε ένα bookstagrammer να απαντήσει τις ερωτήσεις μου, παρακάτω ακολουθούν οι απαντήσεις που μας έδωσε. Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με το blogging; Αυτό πάει τόσο πίσω που δε θυμάμαι καν το έτος ή τα blogs που παρακολουθούσα. Θυμάμαι ότι σαν παιδί τα πρώτα b