Rotten Poets Society

Τ ου Θ άνου Κ ουλουβάκη Θέλω να έρθει εκείνη η μέρα που θα ερωτευθούμε ξανά· θα ερωτευθούμε τη ζωή, τα χρώματα τ' ουρανού, τα χαμόγελα των ανθρώπων, τ' αποτυπώματα στις παραλίες, τις βραδινές συζητήσεις. Περιμένω τη μέρα που τα στόματα θα γεμίζουν με λουλούδια  και φιλιά· που τα ελεύθερα χέρια  θα αγκαλιάζουν  και θα αγγίζονται  χωρίς σταματημό. Τη μέρα εκείνη  που θα ταξιδεύουμε  και τα μυαλά μας θα είναι γεμάτα με όνειρα. Αυτή τη μέρα σκέφτομαι, που θα σ' ερωτευθώ  και θα στο πω  κι εσύ θα με κοιτάξεις και δε θα μιλήσεις  - μονάχα θα γελάσεις λίγο και θα μ' αγκαλιάσεις. Κι εγώ θα εύχομαι  να με έχεις ερωτευθεί έστω και λίγο. Εύχομαι να πάμε μια βόλτα στα ποιήματα του ουρανού και να ταξιδεύουμε στις ράγες των ιδεών μας. Ξέρεις γιατί δε μπορούμε να σταματήσουμε τον έρωτα; Γιατί μονάχα αυτή την ώρα μπορούν οι άνθρωποι να νιώθουν - για δυο στιγμές μονάχα - ελεύ...

Χαλκίδα: Λιμάνι μου και Ρίζα - Κάλλια Βαβουλιώτη Γυρίζω πια, όχι τόσο συχνά όσο παλιά. Είναι σαν εκείνες τις αγάπες , που τις νοσταλγείς μα συνάμα δε θέλεις να βλέπεις συχνά. Αναλγητικό χάπι στο γνωστό "Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται" είναι αυτό που κάποτε ο Χορν το έθεσε πολύ απλά " Όταν δε σε βλέπω και μου λείπεις, σε αγαπάω , σε ποθώ πιο πολύ." Τα στενάκια της έχουν παραμείνει άνυδρα, πέτρινα και δύσβατα και στον ορίζοντα να βασιλεύει το γαλάζιο. Θάλασσα άλλοτε κάλμα και άλλοτε τρελή. Σου κάνει τσαλίμια από μακριά και πάντα σε κερδίζει. Κι εσύ απλώνεις το χέρι περιπλανώμενος ναυαγός της πόλης, να την αγγίξεις έστω για μια στιγμή. Έχει περάσει πολλά, το καταλαβαίνεις παρατηρώντας κάθε φορά το κάστρο. Απόρθητο οχυρό με θέα όλη την πόλη και εκεί να το φυλάει ο Σκαρίμπας απέθαντος κι ακοίμητος φρουρός που βαπτίστηκε Χαλκιδαίος- δίχως όντως να κατάγεται από εδώ. Έρωτας σαν του ποιητή για την πόλη με τους σπασμένους δρόμους, σπανίζει. Τον ζηλεύω λ...

Την Κλειώ Ιερωνυμάκη τη γνώριζα από την Αγία Γαλήνη - ένα χωριό του Ρεθύμνου στην Κρήτη· απ' όπου καταγόμαστε και οι δύο. Ωστόσο, η ευκαιρία για να τη γνωρίσω περισσότερο ήταν η ενασχόληση και αγάπη της για τη λογοτεχνία - μία αγάπη που μοιραζόμαστε. Η φίλη Κλειώ, λοιπόν, δέχτηκε να απαντήσεις τις ερωτήσεις μου για το Rotten Poets Society σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη και την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την τιμή που μου έκανε. Δίχως περαιτέρω καθυστέρηση, ας περάσουμε στις ερωτήσεις... Πότε ξεκίνησες να γράφεις;  Σαν ανάμνηση έχω τον παιδικό μου εαυτό, να παίζει με τις λέξεις και να σκαρώνει ποιηματάκια. Δεν με ένοιαζε το που θα έγραφα, μόνο το σφίξιμο στο στομάχι θυμάμαι έντονα, ώστε να προλάβω να μεταφέρω τις ιδέες μου στο χαρτί πριν χαθούν. Αλλά αν με ρωτάς για την πρώτη ολοκληρωμένη ιστορία, την έγραψα μετά από παρακίνηση καλών φίλων το 1997 και το όνομά της ήταν «Το στοιχειωμένο κάστρο». Ήμουν 11 χρονών. Τι αποτελεί έμπνευση για εσένα;...

Τον Χρήστο Βλόντζο τον γνωρίσαμε μέσα από τη σελίδα του στο instagram  και οι φωτογραφίες του πραγματικά μας μάγεψαν. Όχι δεν είναι influencer, ούτε προωθεί προϊόντα· σπουδάζει Χημικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και - παράλληλα - ασχολείται με τη φωτογραφία. Προσιτός, αληθινός, δημιουργικός· αυτά είναι μονάχα μερικά από τα επίθετα που δικαιωματικά αξίζει να κατέχει - α πό το λίγο που τον ξέρουμε. Είναι μόλις 22 ετών, εν τούτοις αποτυπώνει στο φακό συναισθήματα και εικόνες που ξυπνούν μνήμες και εγείρουν τη φαντασία. Ο Χρήστος, λοιπόν, απάντησε σε μερικές ερωτήσεις και οι απαντήσεις του είναι - ομολογουμένως - κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσες.  Η φωτογραφία είναι τέχνη ή αποτυπώνει την τέχνη; Η φωτογραφία είναι τέχνη. Αποτελεί μορφή έκφρασης· επομένως συνιστά τέχνη. Μέσω των φωτογραφιών σου αποτυπώνεις κομμάτια του εαυτού σου; Υπάρχουν εβδομάδες ολόκληρες στις οποίες δε θα αγγίξω την κάμερα. Η επιθυμία να φωτογραφίσω είναι  άρρηκτα συνδεδεμένη...

Φασαρία· συζητήσεις ψυχής. Όλοι γύρω σου μιλούν εξομολογώντας πάθη και απωθημένα - αναλύοντας το πεπρωμένο. Όμως, όλοι φεύγουν - σαν το καπνό απ' τα τσιγάρα. Περιμένεις τη σειρά σου· αργεί, αργεί υπερβολικά. Το σενάριο ξέρει πότε να μιλήσεις. Δεν το τηρείς όμως! (Δεν έχεις τη δύναμη να το τηρήσεις) Μένεις στη σιωπή αναλύοντας προβλήματα άλλων - ενώ αναρωτιέσαι ποιος είσαι και ποιο είναι το νόημα εν τέλει. Από τη Μαρία Μαραβέλια  (Επιμέλεια Κειμένου: Θάνος Κουλουβάκης)