Ένιωθε τα δάχτυλά της βρεγμένα · το θαλασσινό νερό γέμιζε με αλάτι το δέρμα της και παρέσυρε τη θλίψη και τα αρνητικά συναισθήματα. Η φύση την ηρεμούσε και ένιωθε το βουνό στην απέναντι όχθη της θάλασσας να της κρατάει συντροφιά. Οι χιονισμένες του κορφές υψώνονταν και εξέπεμπαν νηνεμία. Άνοιξε τα μάτια της - όντας ξαπλωμένη - και κοίταξε τον ουρανό. Τα μικρά, λευκά, σύννεφα φάνταζαν σαν μικρά προβατάκια που τη συντρόφευαν στην ονειροπόλησή της. Σκέφτηκε πόσο πολύ θα ήθελε να ήταν εκείνος μαζί της · έκλεισε τα μάτια και τον φαντάστηκε να αγγίζει τα ακροδάχτυλά της, να αγκαλιάζει το σώμα της και να ψιθυρίζει λόγια όμορφα. Της άρεσε τόσο να τον σκέφτεται όταν ήταν ήρεμη - διότι μονάχα αυτή της την εικόνα ήθελε να του επιτρέψει να δει. Εκείνος ζούσε μακριά, όμως την απόσταση που τους χώριζε δεν την είχε επιλέξει - την ανεχόταν. Εκεί που ζούσε έβρεχε· οι σταγόνες της βροχής γέμιζαν το πρόσωπό του ενώ την σκεφτόταν. Τα δάκρυά του μπλέχτηκαν με τη βροχή που...
/ Ποιήματα / Μη ποιήματα / Τέχνη / Πεζογραφήματα /