Rotten Poets Society

Για κάποιο λόγο ανεξήγητο, κάθε φορά ρίγος διαπερνά την ύπαρξη μου και χωρίς καν να κοιτάξω, ξέρω πως είσαι εδώ. Είναι φορές που η οπτική επαφή είναι περιττή, μιας και την ψυχοσυναλλαγή αναλώνει, εμποδίζει, αλλοτριώνει, φθείρει. Αν όμως οι ψυχές μας είναι άφθαρτες, πως είναι αυτό το πράγμα εφικτό; κ ε ν ό Ένα στίγμα στο άφθαρτο σου είναι πλέον η ύπαρξη μου· βέβαια, δεν ήταν ανάγκη αφού στην καρδιά μου με το καρμπόν του πόνου αποτυπώθηκε η μορφή σου και δεν είσαι  πια εδώ. Αν όμως εσύ απουσιάζεις, τι μου προξενεί το ρίγος αυτό; Γράφει η Ρένια Τσάπρα (Βρείτε τη Ρένια στο Instagram  και στο GoοdReads )

Όταν ονειρεύεσαι σκέφτεσαι όσους σου λείπουν· όσους δε μπορούν να είναι μαζί σου κι όλους όσους χάθηκαν για πάντα. Όταν ονειρεύεσαι φαντάζεσαι τον κόσμο όπως εσύ θα ήθελες να είναι · μαζεύεις μικρά κομμάτια πραγματικότητας και τα συνδέεις για να πλάσεις τον ουτοπικό σου κόσμου - αυτόν που θα σε κάνει να αισθάνεσαι ασφάλεια. Όταν ονειρεύεσαι χάνεσαι· η ψυχή σου ταξιδεύει - ενώ το σώμα σου κείτεται. Πετάει στον ουρανό των αισθήσεων και βυθίζεται στο ασυνείδητο. Όταν ονειρεύεσαι σου λείπω περισσότερο· διότι οι ψυχές μας συνδέονται στον άυλο ουρανό. Γεμίζουν αγάπη το σύμπαν και φτιάχνουν μαζί τον κόσμο απ' την αρχή. Όταν ονειρεύεσαι με βλέπεις. Με βλέπεις να σιγοτραγουδώ και αισθάνεσαι να γεμίζουν χρώματα οι φλέβες και τα κύτταρά σου. Όταν ονειρεύεσαι πονάς. Μη φοβάσαι· όταν ονειρευόμαστε η ψυχή μας ψηλώνει. Γράφει ο Θάνος Κουλουβάκης

Η απουσία πονάει· ήρεμη και μελαγχολική  μας κατασπαράσσει  - κατοικεί στους πόνους της ψυχής. Η απουσία σου πονάει· πονάει περισσότερο από την «απουσία» - γιατί είναι δικιά σου. Η απουσία μου· έχει γεμίσει από  αυτήν την ουσία που ορίζεται ως «μοναξιά». Η απουσία μας - όμως - είναι απούσα. Από τον Θάνο Κουλουβάκη (Read More Here)

Απόψε θέλω να πω ένα τραγούδι· θέλω να μιλήσω στο σκοτάδι, για τη ζωή μου και τις αβάστακτες νύχτες. Απόψε θέλω να πω μια προσευχή· θέλω να φωνάξω στο φεγγάρι, να το κοιτάξω κι ύστερα να αποκοιμηθώ. Απόψε θέλω να πετάξω· κουράζουν τα κελιά κι η ψυχή - μονάχη - προσμένει την ελευθερία. Απόψε αισθάνομαι ελεύθερος· το σώμα μου κελί μα η ψυχή πετάει μακρυά. Της επέτρεψα - μονάχα γι' απόψε - να βγει μια βόλτα. Από τον Θάνο Κουλουβάκη