Τ ου Θ άνου Κ ουλουβάκη Δε θέλω να μιλώ γι' αυτά · πονάνε αυτά και δεν αντέχει η καρδιά μου να τ' ακούει. Μην τ' αγγίζεις αυτά γιατί οι πληγές είναι μεγάλες και τα σημάδια με τρομάζουν. Η ψυχή μου δε δυναμώνει πια· δε μπορεί να μεγαλώσει άλλο. Ολοένα και μικραίνει μικραίνω εξαφανίζομαι λεπτό το λεπτό, γίνομαι σκόνη, υπάρχω μονάχα μέσα σε μικρά σωματίδια άυλου πόνου. Κι αυτά μεγαλώνουν ολοένα και περισσότερο. Μεγαλώνουν και με καταναλώνουν· τους ανήκω. Εγώ που την ιδιοκτησία δεν την αγάπησα ποτέ, έγινα κτήμα· μέσα μου φυτεύονται ανθοφόρες πίκρες. Δεν τα θέλω τα άνθη· με φοβίζουν τα άνθη - τα χρώματα και οι μυρωδιές τους. Εγώ πάντοτε προτιμούσα να είμαι ξερός. Αυτά!
/ Ποιήματα / Μη ποιήματα / Τέχνη / Πεζογραφήματα /