Rotten Poets Society

Όταν τα σώματα - μέσα στη μέθη τους - καλούν τον θεό του έρωτα να τα συντροφεύσει· όταν αφήνονται - ελεύθερα πια από λαβύρινθους - να εκφραστούν, να βαδίσουν, να συντριβούν τότε στ' αλήθεια αισθάνονται το άγγιγμα, την έλξη, το πάθος. Γυμνά τυλίγονται μέσα στα σαρκικά δεσμά· καίγονται αιώνια από το πάθος της στιγμής - ή της ανάμνησης. Μέχρι να είναι «μη σώματα» και να τριγυρνούν στον κόσμο σαν σκιές· να τις βλέπουν οι άνθρωποι στα όνειρα τους και να αισθάνονται την έλξη. Να πεθαίνουν από τον πόθο εκεί την ώρα της οδύνης ή της ηδονής. Γράφει ο Θάνος Κουλουβάκης

Αφήνω την πόλη του έρωτα να σκάψει το μυαλό μου και να το γεμίσει  με φαντασιώσεις και όνειρα. Να εισβάλει στα κύτταρα μου και να τα εκφυλίσει, να τα αποδυναμώσει, να τα κάνει δικά της. Αφήνω το ναό της ηδονής, που σκοτώνει τους νεαρούς πολέμαρχους της ηθικής, να με κερδίσει. Λατρεμένοι μου Θεοί του έρωτα, της αίσθησης, της ύπαρξης, της σάρκας γεμίστε με κι απόψε με σκέψεις πάθους και οράματα. Να διαλύσω τους ηθικολόγους, να εμφανίσω τη γύμνια μου  μπροστά στα μάτια τους και να γίνουν αυτόχειρες. Λατρεμένοι μου Θεοί (!) ελάτε πιο κοντά να σας αγγίξω - να αρπάξω το πάθος σας. Να αποβάλω τους κανόνες  και να γεμίσω - με ορμή - τα μυαλά τους με έξαψη. Γράφει ο Θάνος Κουλουβάκης