Rotten Poets Society

Φοβάμαι τη νύχτα. Φοβάμαι το σκοτάδι· έρχεται σαν το θάνατο - αθόρυβα και πονηρά. Τι κι αν ο θάνατος είναι μία ατέλειωτη νύχτα; Μέσα σε αυτή, λίγοι βρίσκουν συντροφιά. Δύσκολα μπορεί κάποιος να εξοικειωθεί μαζί της (πόσο μάλλον να την αγαπήσει). Όλα είναι θάνατος. Όλα είναι μία απέραντη νύχτα. Η ημέρα είναι απλά μία ψευδαίσθηση, ένας μύθος δημιουργημένος από τον κοινό θνητό... Για να ξεφύγει από το αιώνιο χάος! Από τη Μαρία Μαραβέλια 

Φασαρία· συζητήσεις ψυχής. Όλοι γύρω σου μιλούν εξομολογώντας πάθη και απωθημένα - αναλύοντας το πεπρωμένο. Όμως, όλοι φεύγουν - σαν το καπνό απ' τα τσιγάρα. Περιμένεις τη σειρά σου· αργεί, αργεί υπερβολικά. Το σενάριο ξέρει πότε να μιλήσεις. Δεν το τηρείς όμως! (Δεν έχεις τη δύναμη να το τηρήσεις) Μένεις στη σιωπή αναλύοντας προβλήματα άλλων - ενώ αναρωτιέσαι ποιος είσαι και ποιο είναι το νόημα εν τέλει. Από τη Μαρία Μαραβέλια  (Επιμέλεια Κειμένου: Θάνος Κουλουβάκης)

Πρόβλημα, συναγερμός, πανικός, καταστροφή, χάος... Τρέμεις, τρέχεις, κλαις, σταματάς... Πως αντιμετωπίζεται τελικά ένα πρόβλημα; Υπάρχουν πολλοί τρόποι, ή μήπως κανένας; Τι κι αν οι λύσεις  αποτελούν ψευδαισθήσεις, που δημιουργήθηκαν  από τον «κοινό Θνητό»; (Λύσεις  που ίσως του προσφέρουν εφήμερη λύτρωση) Κι έπειτα; Χάος... Ένα κύκλος μέσα στον οποίο ο άνθρωπος έχει εγκλωβιστεί.  Είμαστε καταδικασμένοι· φυλακισμένοι  στα δικά μας λάθη  και πάθη. Ποια θα μπορούσε  να είναι η έξοδος; Ο θάνατος; Μπορεί και όχι... Κι αν η ψυχή μας  δεν καταφέρει να ελευθερωθεί ποτέ; Ίσως μείνουμε αιώνια φυλακισμένοι  ακόμη και μετά από την απελευθέρωση από τούτη την καταραμένη σάρκα. Από τη Μαρία Μαραβέλια (Επιμέλεια Κειμένου: Θάνος Κουλουβάκης)

Πάντα ένιωθα πως η ζωή μου είναι μια ταινία· μια κλασσική - δραματική -  έγχρωμη κινηματογραφική κατασκευή. Μα ποιο θα μπορούσε να είναι το τέλος της; Ο θάνατος; Μήπως η ζωή μετά το θάνατο;  Ή τίποτα από τα δυο; Τι και αν η ταινία μου σταματούσε στη μέση χωρίς εξήγηση από τον σεναριογράφο. Τι κι αν άφηνε το κοινό - προκαλώντας του δέος - με αναπάντητα ερωτήματα· δίνοντας ένα καταθλιπτικό άρωμα με τραγούδια στενάχωρα και μοναχικά - όπως η ζωή μου. Όπως οι ζωές μας... Ποια η διάφορα μίας απλής ταινίας με τη ζωή; Υπάρχει όντως διάφορα ανάμεσα σε αυτά τα δρώμενα με συγκεκριμένο χρόνο λήξης; Τι κι αν όλες οι ταινίες σταματήσουν αυτή τη στιγμή; Χωρίς πόνο... Χωρίς υπότιτλους τέλους; Από τη  Μαρία Μαραβέλια   (Επιμέλεια Κειμένου: Θάνος Κουλουβάκης)