Rotten Poets Society

Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν ξεχώριζα μάτια. Όλα είχαν εκείνη την όμορφη όψη που ταίριαζε στον καθένα. Είχα δει και άλλα τέτοια μάτια στο παρελθόν όμοια με τα δικά σου, όμως δεν μου προκαλούσαν τόση αίσθηση.  Ήταν ξεχασμένα σε ένα πεζοδρόμιο που περνούσα καθημερινά, όμως άλλαζα δρόμο κάθε που τα αντίκριζα. Δεν τολμούσα να τα αγγίξω, ή δεν ήθελα. Το βλέμμα μου τα διαπερνούσε.   Ώσπου ο δρόμος μου,  με έβγαλε σε μονοπάτια που συνάντησα τα δικά σου μάτια. Δε ξέρω γιατί τα ξεχώρισα.. Ίσως γιατί έβλεπαν μέσα μου. Είχαν αυτήν την ανεξήγητη ομορφιά  που έχουν τα μάτια όταν ερωτεύεσαι, εκείνη τη λάμψη που αντανακλούσε στο σώμα μου  και με έκανε να λάμπω.  Ίσως δεν έβλεπα τα μάτια σου,αλλά εσένα· ίσως γι αυτό η μεγαλύτερη τιμωρία ήταν να μην σε κοιτάζω.  Δεν άντεχα στην σκέψη,ένιωθα σαν ένας άνθρωπος μόνος μέσα στο σκοτάδι,  που ψάχνει να βρει φως. Το δικό μου φως ήσουν εσύ. Σκέψου να υπήρχαν μόν...

Μάτια. Όμορφα, αθώα, αγνά. Ο καθρέπτης της ψυχής σου. Σταματάει ο χρόνος καθώς σε κοιτούν. Μοιάζει με όνειρο - ξέρεις τι θέλουν να σου πουν. Είναι απ' τις στιγμές που οι λέξεις δε χρειάζονται και ένα μόνο βλέμμα αρκεί για να καταλάβεις πολλά. Σου λένε να τα εμπιστευτείς και να τα ακολουθήσεις - σε μέρη μαγικά που δεν είχες ξαναδεί· κι εσύ το κάνεις δίχως να το σκεφτείς και χάνεσαι. Θέλεις να μείνεις για πάντα εκεί, να μην χαθεί αυτή η εικόνα. Κοίτα να δεις πως ένα βλέμμα μετατρέπεται σ' ένα απ' τα πιο όμορφα ταξίδια που έχεις κάνει. Από την Έλλη Μαραβέλια (Επιμέλεια Κειμένου: Θάνος Κουλουβάκης)

Έκλεισα τα μάτια· οι σκέψεις κινούνταν μέσα στο μυαλό μου τόσο γρήγορα που σχεδόν μπορούσα να τις ακούσω. Το βλέμμα σου ήταν παγωμένο - όπως τότε. Ακόμα θυμάμαι εκείνο το βλέμμα που δεν έφευγε από πάνω μου. Τότε είχα ευχηθεί να μην ξαναδώ άλλο τέτοιο βλέμμα στη ζωή μου - όμως τώρα μου λείπει κάπως. Μάλλον είναι που οι μέρες κυλούν αργά και τα μάτια των ανθρώπων λένε ψέματα που με τρομάζουν. Ή μάλλον είναι ο δικός μου φόβος που μου γεννούν όλα τα μάτια ανεξαιρέτως. Με πυροβολούν τα μάτια - μία στο στήθος, μία στο κεφάλι· δε με αφήνουν να ανασάνω. Τα βλέπω παντού να γυρνούν γύρω μου και να με εξετάζουν - λες και είμαι ένα ακόμη ιατρικό πείραμα που πρόκειται σύντομα να αποτύχει. Κι εσύ (;) Δε μιλάς πια· ούτε μπορείς να με ακούσεις. Το βλέμμα σου χάθηκε - βυθίστηκε. Με άφησε να μάχομαι με άλλα - παλλόμενα - βλέμματα, που δε παύουν να με χτυπούν. Ύστερα θα ζητήσεις να μη σταματήσω να τα κοιτώ, να τα εξετάζω κι εγώ - όπως κάνουν κι αυτά. Όμως, αλήθεια, κουράστηκα να εξετάζω· κουρ...