Τη μέρα εκείνη έλιαζε· ένδειξη ότι το καλοκαίρι δεν είχε τελειώσει ακόμα. Ήταν Σεπτέμβρης - ο μήνας που γεννήθηκα - και είχα πάει για μπάνιο στη θάλασσα. Τα πάντα γύρω μου ήταν όμορφα και γυάλιζαν κάτω από το φως του καλοκαιρινού ήλιου. Στάθηκα και κοίταξα τη θάλασσα· ήταν γοητευτική μα εξέπεμπε μια πρωτόγνωρη μελαγχολία. Σταδιακά η μέρα έφευγε και το σκοτάδι έπεφτε. Ο αέρας μύριζε σαγηνευτικά λόγω του αρώματος των νυχτολούλουδων που κυριαρχούσαν στο επαρχιακό τοπίο. Το τηλέφωνο χτύπησε· με ενημέρωσαν ότι έπρεπε να αποχωρήσω γρήγορα. Δεν κατάλαβα αμέσως τι είχε συμβεί. Η ηρεμία της μέρας, που είχε πλέον φύγει, δε μου επέτρεπε να ξεφύγω. Μα εκείνη τα κατάφερε· ξέφυγε ήρεμα - σ' ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Κοιμήθηκε στην αγκαλιά του πριν πει το τελευταίο της «αντίο». Εκείνος τρόμαξε και δεν πρόλαβε να την αποχαιρετήσει πριν φύγει. Ήταν, όμως, εκεί να την παρηγορεί και να εξαλείφει το φόβο για το άγνωστο που παραμόνευε στην ατμόσφαιρα. Δεν πρόλαβε να της πει ότι την σ...
/ Ποιήματα / Μη ποιήματα / Τέχνη / Πεζογραφήματα /