Rotten Poets Society

Τ ου  Θ άνου  Κ ουλουβάκη Αν με ρωτήσεις - όταν είσαι μεθυσμένη - τι αγάπησα περισσότερο θα σου απαντήσω πως αγάπησα στιγμές, αναμνήσεις και τις νύχτες που δεν πρόλαβα να ζήσω. Αν με ρωτήσεις ξανά τι αγάπησα περισσότερο κι από τις στιγμές τις αναμνήσεις ή τις νύχτες, θα σωπάσω. Έπειτα θα κοιτάξω τα μάτια σου, θα γυρίσω το βλέμμα στον ουρανό και δε θα καταφέρω να πω τίποτα. Θα αναζητήσω όμοια άστρα μ' εκείνες τις νύχτες ή προσφιλείς κουβέντες. Θ' ανοίξω το κόκκινο κρασί και θα πιω μεγάλες γουλιές. Θα κοιτάξω τα μάτια σου και δε θα μπορώ να μιλήσω. Ούτε τ' αστέρια δίνουν αρκετή δύναμη, ούτε το κρασί. Δε θα μπορώ να πω κουβέντα. Θ' αγγίξω το χέρι σου και θα ταξιδέψω για μερικά δευτερόλεπτα στην πιο εκστατική  - στην πιο υπερβατική -  αίσθηση. Όσοι δεν την αισθάνθηκαν είναι αυτοί που αντί να βιώνουν στιγμές αρκούνται σε φλυαρίες.

Αφήνω την πόλη του έρωτα να σκάψει το μυαλό μου και να το γεμίσει  με φαντασιώσεις και όνειρα. Να εισβάλει στα κύτταρα μου και να τα εκφυλίσει, να τα αποδυναμώσει, να τα κάνει δικά της. Αφήνω το ναό της ηδονής, που σκοτώνει τους νεαρούς πολέμαρχους της ηθικής, να με κερδίσει. Λατρεμένοι μου Θεοί του έρωτα, της αίσθησης, της ύπαρξης, της σάρκας γεμίστε με κι απόψε με σκέψεις πάθους και οράματα. Να διαλύσω τους ηθικολόγους, να εμφανίσω τη γύμνια μου  μπροστά στα μάτια τους και να γίνουν αυτόχειρες. Λατρεμένοι μου Θεοί (!) ελάτε πιο κοντά να σας αγγίξω - να αρπάξω το πάθος σας. Να αποβάλω τους κανόνες  και να γεμίσω - με ορμή - τα μυαλά τους με έξαψη. Γράφει ο Θάνος Κουλουβάκης